اسکولیوز وضعیتی است که بر ستون فقرات یا ستون مهره بدن تأثیر می‌گذارد؛ و یک منحنی فرورفته یا لوردوتیکی به شکل C یا S را تشکیل می‌دهد. در موارد خفیف، هیچ درمانی لازم نیست؛ اما برای بررسی هرگونه پیشرفت بیماری، نظارت دقیق و دوره‌ای هر 4-6 ماه یک‌بار ضروری است. در تصریح این موارد، درمان کایروپراکتیک اسکولیوز نقش مؤثری برای درمان این عارضه دارد. هدف از کایروپراکتیک برای درمان اسکولیوز، حمایت و جلوگیری از پیشرفت این بیماری است. نحوه درمان، مزایا، پیشگیری و روش کایروپراکتیک اسکولیوز در ادامه به‌طور کامل توضیح داده شده است.
در صورت عدم درمان، اسکولیوز می‌تواند باعث مشکلات مادام‌العمری برای فرد شود. به دلیل مشکلات پیچیده‌تری که به وجود می‌آید، اصلاح اسکولیوز در بزرگ‌سالان بی‌نهایت سخت‌تر از کودکان است، زیرا ستون فقرات مراحل رشد خود را دیگر گذرانده است و در نارسایی خود تثبیت شده است.گزینه‌های درمانی مختلفی برای درمان کودکان در حال رشد مبتلا به اسکولیوز مشخص شده وجود دارد، البته بیشتر آن‌ها شامل استفاده از بریس است. در موارد شدید ممکن است برای اصلاح این ناهنجاری، عمل جراحی لازم شود. اگرچه درمان کایروپراکتیک یک گزینه غیرتهاجمی، کم هزینه و نسبتاً بدون عارضه‌ای را در ابتدای شروع درمان ارائه می‌دهد. این تکنیک والدین را قادر می‌سازد تا گزینه‌های اصلاحی را برای فرزندان خود بدون تحمل فشارهای شدید، پیدا کنند. در سنی که به غیر از ستون فقرات، همه‌ی اندام‌ها در حال رشد و تکامل هستند، کایروپراکتیک یک گزینه ساده و مؤثر برای معالجه اسکولیوز مادرزادی و ثانویه است.
جهت کسب اطلاعات بیشتر درباره کایروپراکتیک اسکولیوز و یا رزرو نوبت در کلینیک سلامت امید با شماره تلفن‌های 02188898444–02188801800 تماس حاصل فرمایید.
اسکولیوز بیشتر در چه افرادی دیده می‌شود؟
عوامل خطر برای ایجاد اسکولیوز شامل موارد زیر می‌باشند:
- کودکان 9 تا 13 سال، یعنی دقیقاً قبل از سن بلوغ
- جنسیت زن و عمدتاً در دختران نوجوان
- سابقه خانوادگی ابتلا به اسکولیوز
وجود یک یا همه‌ی این عوامل خطر گفته شده در بالا در یک شخص، خطر بروز اسکولیوز را افزایش می‌دهد.
کدام نوع اسکولیوز با کایروپراکتیک درمان می‌شود؟
تعدادی از مورد‌های اسکولیوز و انحراف ستون فقرات با استفاده از تنظیمات کایروپراکتیک قابل بهبود است، در حالی که برخی دیگر این مشکلات به سرعت در حال تشدید می‌باشند.
یکی از سؤالاتی که درباره درمان این عارضه مطرح می‌شود این است: “آیا کایروپراکتیک می‌تواند در درمان اسکولیوز و انحراف ستون فقرات کمک کند؟” وضعیت اسکولیوز شامل انواع فرعی مختلفی است که برخی از آن‌ها شدید بوده و تغییر شکل را به سرعت ایجاد می‌کنند. انواع دیگر اسکولیوز به طور خوش‌خیم و پایدار هستند و با گذشت زمان ثابت می‌مانند یا حتی به طور خودبخود بهبود می‌یابند. برای شروع، به یک تعریف گسترده از اسکولیوز می‌پردازیم.
هر منحنی در ستون فقرات که بیش از 10 درجه از زاویه کاب بگیرد به عنوان اسکولیوز شناخته می‌شود. شدت اسکولیوز و تمایل آن به تشدید سریع، به عوامل عامل بستگی دارد. اسکولیوز به دو گروه تقسیم می‌شود: گروهی که اسکولیوز در آن ممکن است خوش‌خیم و محدود باشد و گروه دیگری که اسکولیوز در آن در حال پیشرفت است و عوارض جدی برای ستون فقرات ایجاد می‌کند.
“اسکولیوز عملکردی”- اسکولیوز خوش‌خیم و خود محدود شونده
این نوع اسکولیوز عموماً منحنی‌های کوچکی هستند و پیچش یا تغییر شکل قابل‌توجهی از قفس دنده را شامل نمی‌شوند. این منحنی‌ها را می‌توان با کمی تغییر ساختار دائمی یا بدون تغییر، به راحتی اصلاح کرد. طبق گزارش‌های به دست آمده از مطالعات، درمان دستی یا کایروپراکتیک توانسته است که از طریق دست‌کاری‌های بخصوصی، استفاده از کفی‌های طبی با بالابر پاشنه‌ی پا و فیزیوتراپی، به موفقیت‌های خوبی در اصلاح این نوع منحنی‌های ستون فقرات دست یابد. نمونه‌هایی از این نوع منحنی‌ها عبارت‌اند از:
- اسکولیوز با پای کوتاه – هنگامی که یک پا کوتاه‌تر از پای دیگر است، باعث وارد آمدن ضرباتی به لگن شده و معمولاً فقط یک اسکولیوز کوچک و عملکردی به وجود میاورد. پوشیدن کفی‌های طبی دارای بالابر پاشنه یا کفی‌های کامل پا، اغلب این مشکل را حل می‌کند.
- اسکولیوز حاد آنالژیک – هنگامی که فرد دچار آسیب دیدگی دیسک کمر می‌شود، سعی می‌کند کمر خود را از ناحیه‌ی دردناک کمر، خمیده و کج کند. این نوع خمیده و کج کردن کمر از ناحیه‌ی درد را، “آنالژی” می‌گویند. هنگامی که آنالژی حاد منجر به یک منحنی بالای 10 درجه شود، به آن اسکولیوز آنالژیک گفته می‌شود. معمولاً این نوع اسکولیوز برطرف می‌شود و با کاهش درد، ستون فقرات می‌تواند به وضعیت طبیعی و تراز قبلی خود بازگردد.
- اسکولیوز پستچرال (ناشی از وضعیت قرارگیری بدن) – به نظر می‌رسد کودکان به دلیل داشتن حالت نادرست و ناپایدار بدن، دچار اسکولیوز می‌شوند. ایستادن در حالت یک طرفه یا کج ممکن است باعث شود که اندازه زاویه‌ی کوب (Cobb) به بیش از 10 درجه برسد، اما پیچش 3 بعدی مشخصی را در ستون فقرات و دنده‌ها نخواهد داشت. در اغلب موارد، با پایدارتر شدن حالت قرارگیری بدن یا بزرگ‌تر شدن کودک، این مشکلات برطرف خواهند شد. تنظیمات کایروپراکتیک گاهی اوقات به کودک می‌تواند در ایجاد ثبات در وضعیت بدنی بهتر، باعث بهبود “اسکولیوز” عملکردی و پستچرال موجود شود.
اسکولیوز ساختاری – شدید، به سرعت وخیم‌تر شونده با رشد اسکولیوز
اسکولیوز ساختاری اغلب به صورت منحنی‌های کوچک و عملکردی شروع می‌شود که به سرعت رشد کرده و به منحنی‌های بزرگ و ساختاری تبدیل می‌شوند. این امر می‌تواند تشخیص و تمایز بین این دو نوع را در مراحل اولیه رشد منحنی دشوار کند. تا زمانی که فرد متوجه شود که با یک مشکل جدی روبرو شده است، آسیب‌های زیادی می‌تواند رخ دهد که برگرداندن آن‌ها بدون جراحی کاری دشوار است.
سندرم اسکولیوز ایدیوپاتیک در بزرگ‌سالان (AIS)
در کودکان و نوجوانان در حال رشد، یک منحنی جدید ایجاد می‌شود که معمولاً بر اثر محکم بودن طناب نخاعی ایجاد می‌شود. هرچه کودک سریع‌تر رشد کند، این منحنی سریع‌تر رشد کرده و وخیم‌تر می‌شود. تفاوت اصلی بین یک “اسکولیوز” ساده (منحنی یا انحراف کوچک) و سندرم اسکولیوز ایدیوپاتیک در بزرگ‌سالان در این است که اسکولیوز ایدیوپاتیک در بزرگ‌سالان (AIS) معمولاً با سرعت بیشتری وخیم‌تر می‌شود و شامل ناهنجاری پیچیده‌ای در ستون فقرات و قفس دنده‌ها خواهد بود. انحنای اسکولیوز در بزرگ‌سالان، 25 درجه یا بیشتر است و با بلوغ اسکلتی Risser زیر 3، هر چه فرد رشد می‌کند، در معرض خطر جدی برای بدتر شدن سریع هستند.
جراحان ارتوپدی معمولاً به بیماران خود می‌گویند که قبل از جراحی اسکولیوز، درمان کایروپراکتیک را امتحان کنند. تکنیک‌های درمان دستی کایروپراکتیک در برخی موارد به سندرم اسکولیوز ایدیوپاتیک در بزرگ‌سالان کمک می‌کند. از آنجا که استفاده از تکنیک‌های کایروپراکتیک به تنهایی برای اصلاح اسکولیوز ایدیوپاتیک در بزرگ‌سالان مؤثر نیست، ممکن است در برخی موارد عمل جراحی لازم باشد.
اسکولیوز عصبی عضلانی
ابن نوع معمولاً شامل منحنی اسکولیوز متوسط تا شدید ناشی از اختلالات عصبی عضلانی مانند فلج مغزی، دیستروفی عضلانی یا هر نوع اختلال عصبی عضلانی دیگر می‌باشد. این نوع اسکولیوز معمولاً در پاسخ به درمان‌های دستی کایروپراکتیک صاف نمی‌شود بلکه این درمان فقط می‌تواند از بدتر شدن اسکولیوز جلوگیری و درد را کنترل کند.
اسکولیوز مادرزادی
در این نوع اسکولیوز، کودک با استخوان‌های نامتقارن در ستون فقرات یا قفسه‌ی سینه متولد می‌شود و از این رو دچار اسکولیوز ستون فقرات می‌شود. این منحنی ممکن است با رشد کوک، به شدت بدتر شود یا نشود.
تشخیص میزان انحنای ستون فقرات قبل از کایروپراکتیک اسکولیوز
تشخیص اسکولیوز عمدتاً شامل تجزیه و تحلیل تقارن بدن در دو طرف ستون فقرات می‌شود.
- معاینه‌ی فیزیکی: در طی این معاینه از بیمار خواسته می‌شود صاف بایستد و سپس از کمر خم شود تا جایی که بتواند کف پای خود را لمس می‌کند. دست‌ها آزادانه آویزان می‌شوند. هدف اصلی از این کار، مشاهده سطح شانه‌ها، دنده‌ها، سطح کمر و سطح مچ پاها است.
- معاینه فیزیکی همچنین شامل ارزیابی قدرت عضلات، رفلکس‌ها و هرگونه بی‌حسی در اندام فوقانی و تحتانی می‌باشد.
- عکس‌برداری رادیولوژی با اشعه X: از عکس‌برداری رادیولوژی با اشعه X برای ارزیابی شکل ستون فقرات یا انحنای ستون فقرات استفاده می‌شود. تصاویر رادیوگرافی در نماهای مختلفی گرفته می‌شوند تا دید واضح و روشنی از ناهنجاری ستون فقرات داشته باشند.
- اسکن تصویربرداری با رزونانس مغناطیسی (ام آر آی): از این تکنیک معاینه برای ارزیابی هرگونه فشردگی عصبی در طول ناهنجاری ستون فقرات استفاده می‌شود. این آزمایش در درک هر نوع رشد غیرطبیعی بافت‌ها یا تومورهای ستون فقرات نیز مفید است.
سایر آزمایش‌های تشخیصی شامل آزمایش تراکم استخوان و مطالعات هدایت عصبی برای رد سایر شرایط و بیماری‌های زمینه‌ای انجام می‌شود.
درمان اسکولیوز با کایروپراکتیک
سه دسته اصلی برنامه درمانی کایروپراکتیک وجود دارد که توسط فیزیوتراپیست ها هنگام درمان اسکولیوز استفاده می‌شود. این دسته شامل تنظیم کایروپراکتیک، درمان و تراپی خاص اسکولیوز و استفاده از بریس می‌باشند.
تنظیمات کایروپراکتیک
منحنی‌های اسکولیوز کوچک و عملکردی در محدوده‌ی 10-20 درجه ممکن است در صورت رشد نکردن بیمار، به تنهایی با تنظیم‌های کایروپراکتیک درمان شوند. شواهد اثربخشی چندانی در درمان اسکولیوز در این محدوده موجود نمی‌باشد اما در این اثربخشی در مقالات و کتب موجود گفته شده است. اسکولیوز ایدیوپاتیک بزرگ‌سالان، با اندازه منحنی بیش از 25 درجه در ستون فقرات در حال رشد، نباید با تنظیمات کایروپراکتیک به تنهایی برای اصلاح منحنی درمان شود.
درمان مبتنی بر بریس (شامل استفاده از بریس می‌شود و ممکن است شامل تمرینات، کشش و تنظیماتی باشد که در بالا ذکر شده است)
ثابت شده است که اگر فرزند شما دارای منحنی بیش از 20 تا 25 درجه بوده و در حال رشد باشد، درمان اسکولیوز مبتنی بر بریس مؤثر خواهد بود. دو مورد از مهم‌ترین برنامه‌های درمانی مورد بررسی برای اسکولیوز ایدیوپاتیک در بزرگ‌سالان عبارت‌اند از: بریسینگ (بریس گذاری) به همراه تمرینات خاص اسکولیوز و بریس گذاری به تنهایی. هر دوی این روش‌ها، اثربخشی خود را نشان داده‌اند. هرچه بریس بیشتر اصلاح کننده تر باشد و کودک آن را بیشتر بپوشد، نتیجه مورد انتظار بهتر خواهد بود.
درمان نکردن اسکولیوز چه عوارضی دارد؟
اگر تشخیص و درمان اسکولیوز در سریع‌ترین زمان شروع نشود، اسکولیوز ممکن است منجر به عوارض ناخوشایندی در بیمار شود. چند عارضه ناشی از اسکولیوز شامل موارد زیر می‌باشد:
- کمردرد مزمن
- غیرطبیعی شدن ظاهر بدن
- آسیب به ریه
- آسیب قلبی
- افسردگی روانی
- منزوی شدن از اجتماع
پیشگیری از اسکولیوز
برخی از اقدامات پیشگیرانه زیر ممکن است در جلوگیری از بروز ناهنجاری‌های ستون فقرات کمک کند. در زیر به این اقدامات اشاره شده است:
- انجام غربالگری منظم برای اسکولیوز (یا هرگونه انحراف ستون فقرات) در مدارس
- معاینه منظم ستون فقرات در نوزادان و کلیه کودکان تا سن زیر 15 سال
- درمان جامع بیماری‌های زمینه‌ای ستون فقرات
- از بلند کردن وزنه و بارهای سنگین با یک دست خودداری کنید
اسکولیوز یک بیماری خطرناک نیست. شناسایی زود هنگام اسکولیوز برای جلوگیری از آسیب رساندن به اعضای داخلی مانند قلب و ریه ها بسیار مهم است.
