بسیاری از افراد از آرتروز مفاصل و درد مزمن کمر رنج می برند. اگر مسکن ها بیش از این موثر نباشند یا به دلیل شرایط جسمانی نتوان عمل جراحی انجام داد، چندین گزینه جدید برای درمان مطرح می شود. بیمارانی وجود دارند که نمی توانند عمل جراحی را انجام دهند زیرا قادر به تحمل درمان با گلوکوکورتیکوئیدها نیستند یا نمی خواهند به صورت روزانه داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مصرف کنند.

 ارتوکین تراپی یک روش درمانی بیولوژیکی منحصر به فرد است که برای درمان رباط ها و عضلات پس از آسیب دیدگی و به منظور تسکین درد و التهاب مفصل یا درد مزمن کمر به کار می رود. این روش درمانی یک روش منحصر به فرد است زیرا فقط از پروتئین های بدن خود بیمار و سایر مواد طبیعی برای بهبودی استفاده می کند.

 تاثیرات این روش درمانی تقریباً به مدت ۶ ماه تا ۲ سال احساس می شود و در برخی موارد تا بیشتر از ۶ سال نیز باقی می ماند.

اگر ارتوکین تراپی گزینه‌ی درمانی شماست می‌توانید برای اطلاعات بیشتر درباره‌ی این روش ادامه‌ی مطلب را دنبال کنید.

کاربردهای ارتوکین تراپی 

ارتوکین تراپی در شرایط زیر برای بیمار توصیه می‌شود:

• بیماران مبتلا به آرتروز درجه I تا III که در آن بیشتر غضروف‌ها هنوز دچار فرسایش نشده‌اند و التهاب آسپتیک مزمن وجود ندارد (مانند آرتروز زانو، لگن، کمر و غیره)
• تغییرات دژنراتیو در مفاصل بین مهره‌ای که شامل دردهای دیسکوژنیک نیز می‌شود.
• در بیمارانی که از انجام جراحی جایگزینی مفصل اجتناب می‌کنند یا کاندیدای مناسبی برای انجام این نوع از عمل جراحی نیستند (موارد دیسک کمر، کمر درد، مشکلات ستون فقرات و غیره)
• در بیمارانی که برای کورتیزول درمانی مناسب نیستند.
• در بیمارانی که از ناحیه رباط یا تاندون آسیب دیده‌اند و به روش‌های درمان معمولی پاسخ نمی‌دهند.

مزایای ارتوکین 

 مزایای اصلی این روش درمانی شامل موارد زیر است:

• فقط در کلینیک‌های مجاز ارائه می شود.
• از پتانسیل بهبودی و مواد بیولوژیکی خود بدن استفاده می‌کند که در مقایسه با سایر روش‌های درمانی، حداقل اثرات مضر را به همراه دارد.
• روشی با حداقل تهاجم است که در آن برای یک درمان شش هفته‌ای فقط یکبار رگ گیری می‌شود.
• این تکنیک، روند التهاب را کند کرده یا به تعویق می‌اندازد و از این رو از پیشرفت سریع بیماری جلوگیری می‌نماید.
• به بازیابی فعالیت‌ها و دامنه حرکتی بیمار و تحرک وی کمک می‌کند.
• از بازسازی بافت نرم پشتیبانی می‌کند.
• دوره نقاهت پس از عمل جراحی و جراحی مفاصل، عضلات و رباط‌ها را کوتاه‌تر می‌کند.

ارتوکین تراپی چیست؟ 

سرم ارتوکین یک محلول تزریقی اتولوگ است که از خون بیمار گرفته می‌شود. ممکن است این ماده برای درمان آرتروز و التهاب ریشه عصب که به دلایل مختلفی مانند افتادگی دیسک رخ داده است، استفاده شود. ایده اصلی گسترش این نوع از درمان، این واقعیت بود که اینترلوکین-۱ (IL-1) در پاتولوژی استئوآرتریت یا دژنراسیون/ افتادگی بین‌مهره‌ای نقش اساسی دارد. آنتاگونیست بیولوژیکی، آنتاگونیست گیرنده اینترلوکین-۱ (IL-1Ra) در مکانیزم بیولوژیکی این بیماری‌ها مداخله می‌کند.

آنتاگونیست گیرنده اینترلوکین- ۱ (IL-1Ra) به طور طبیعی در خون وجود دارد. با این حال با تولید ارتوکین، این آنتاگونیست در غلظت‌های بالاتر تولید و استخراج می‌شود. برای انجام این کارو به وسیله یک سرنگ مخصوص از بیمار خون گرفته می‌شود. سپس طی انکوباسیون، در دمای ۳۷ درجه سانتیگراد، مونوسیت‌های موجود در خون برای تولید IL-1Ra تحریک می‌شوند. سپس این پروتئین استخراج شده، درون یک آمپول پر شده و مجدداً به عنوان یک ماده تزریقی به صورت بالینی استفاده می‌شود.

این نوع از درمان را نمی‌توان با سایر درمان‌هایی که از خون خود بیمار استفاده می‌کنند و اغلب به عنوان یک جایگزین دارویی استفاده می‌شوند، مقایسه کرد.

روش ارتوکین در سراسر جهان توسط بیش از ۵۰۰ جراح ارتوپدی و روماتولوژی مورد استفاده قرار می‌گیرد و مطالعات بالینی مختلف تاثیر و ایمنی بالای این روش درمانی را تایید می‌کنند.

درمان آرتروز با ارتوکین 

آرتروز یک بیماری مفصلی تخریب کننده است. شایع‌ترین شکل آرتروز که شامل تغییر وضعیت استخوان، سینوویت، تخریب پیشرونده و تخریب غضروف مفصل است، منجر به کاهش کیفیت عملکرد مفصل می‌شود. آرتروز عمدتاً مفصل ران و زانو را درگیر می‌کند اما شانه‌ها، دست‌ها و کمر را نیز تحت تاثیر قرار می‌دهد. غضروف به‌ عنوان یک فنر کمکی برای حرکت آزادانه مفصل عمل می‌کند. علت فرسایش غضروف می‌تواند ضربه مکانیکی یا واسطه‌های التهابی آزاد شده توسط بدن (به عنوان مثال اینترلوکین- ۱ یا IL-1 و TNF) و غیره باشد.

• آرتروز ۴ درجه دارد. در درجه I و II آن ،احتمالاً باریک شدن فضای مفصل همراه با مقدار اندکی فرسایش و پارگی غضروف وجود دارد.
• افراد مبتلا به آرتروز دچار کاهش عملکرد، درد مفاصل، تورم و سفتی مفاصل و عدم توانایی برای انجام فعالیت‌های روزمره و همچنین کیفیت پایین زندگی می‌شوند.

اینترلوکین- ۱ (IL-1)، علت تخریب بافت غضروف است و در موارد آرتروز، در غلظت‌های اندک اما همچنان تهاجمی وجود دارد. در چنین مواردی برای محافظت از بافت غضروف، پروتئین آنتاگونیست گیرنده اینترلوکین ۱ (IL-1Ra) از خون بیمار استخراج شده و به مفصل تزریق می‌شود.

ارتوکین تراپی به خصوص در موارد آرتروز مفصل زانو و مفصل ران، نرخ موفقیت بسیار بالایی دارد. در حدود ۷۵ درصد از بیماران، کاهش سریع درد و التهاب مشاهده شده است. علاوه بر این عملکرد عمومی مفصل نیز بهبود پیدا می‌کند.

ارتوکین تراپی تقریباً روی ۲۰ هزار بیمار انجام شده است. از آنجا که دارو بدون افزودن هیچ ماده خارجی به دست می‌آید، در این روش هیچ گونه عارضه جانبی جدی یا واکنش آلرژیک مشاهده نشده است. سال‌ها است که تجربه مثبتی در رابطه با درمان آرتروز به وسیله درمان بیو تکنیکی ارتکین وجود دارد.

فرایند عمل 

فرایند تولید سرم آنتالوگوس به این صورت است که حدود ۵۰ تا ۶۰ میلی لیتر خون از رگ بیمار گرفته می‌شود و در یک سرنگ که حاوی شیشه‌های مخصوص است، جمع آوری می‌گردد و سپس به مدت ۲۴ ساعت در دستگاه فرآوری و در دمای ۳۷ درجه سلسیوس با دی اکسید کربن (CO2) ۵ درصد، به صورت ضد عفونی شده، فرآوری می‌شود (در این مرحله، سیتوکین محافظ یعنی آنتاگونیست گیرنده اینترلوکین- ۱ در حال سنتز است) و سپس حدود ۱۰ دقیقه سانتریفیوژ (تجزیه) می‌شود. حدود ۱۰ تا ۱۵ میلی لیتر سرم از سرنگ سانتریفیوژ گرفته شده و در دمای ۲۰ درجه سانتیگراد ذخیره می‌شود. سپس این سرم، تحت هدایت سی تی اسکن، به مدت یک یا دو بار در هفته و به مدت ۶ هفته یا طبق دستور پزشک، به مفصل آسیب دیده بیمار تزریق می‌شود.

تاثیرات تزریق ارتوکین 

نتایج حاصل از تزریق ارتوکین، از تسکین قابل توجه علائم گرفته تا برطرف شدن کامل آنها متفاوت است. این تکنیک، یک روش درمانی جایگزین موثر برای بهبود عملکرد و درد بیمار است.

تزریق ارتوکین، درد و التهاب را کاهش می‌دهد و همچنین با به تاخیر انداختن عمل جراحی، تحرک بیمار را بهبود می‌بخشد. بنابراین درمان نه مانع جراحی می‌شود و نه غضروف را مجددا اصلاح می‌کند؛ بلکه صرفاً روند تخریب را به تاخیر می‌اندازد و درد را کاهش می‌دهد.

عوارض جانبی

به نظر می‌رسد این روش درمانی جدید، بسیار ایمن ‌باشد و هیچ گونه عارضه جانبی شدیدی به جز مواردی که در ادامه می‌آیند، نداشته باشد:

• واکنش‌ها صرفاً در محل مفصل دیده می‌شوند و عمدتاً خفیف تا متوسط هستند. این واکنش‌ها شامل درد و تورم موضعی، ناراحتی و تحریک مفصل همراه با فشار ناشی از تزریق هستند. این علائم معمولاً بدون هیچ گونه مداخله‌ای، طی ۲۴ تا ۴۸ ساعت، به خودی خود برطرف می‌شوند.
• این عوارض معمولاً فقط پس از اولین تزریق دیده می‌شوند و پس از آن ادامه پیدا نمی‌کنند.
• اگر در هنگام تزریق در فضای مفصل، اقدامات احتیاطی درباره شرایط ضد عفونی انجام نگیرد، ممکن است آرتروز عفونی ایجاد شود.
• و آخرین عارضه جانبی که عدم تاثیر درمان یا بی‌فایده بودن آن است.

اقدامات احتیاطی پس از دریافت تزریق

پس از انجام تزریق باید حداقل برای ۳ تا ۴ روز، از انجام فعالیت‌های سنگین اجتناب کنید تا بهترین نتیجه ممکن حاصل شود. ممکن است بتوانید فعالیت‌های طبیعی خود را انجام دهید. از انجام حرکاتی که باعث تشدید درد می‌شوند خودداری کنید.